انجمن دفاع از قربانیان تروریسم و خانه کارگر ایران ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر و تبریک به جامعه بزرگ کار و تولید، همبستگی خود را با کارگران آسیب دیده از تروریسم در سراسر جهان اعلام می دارد.
روز اول ماه مه 1886 یاد آور جنایت پلیس شیکاگو در حمله به کارگران معترض به 10 ساعت کار در روز و حق تشکیل اتحادیه¬های کارگری می¬باشد، علاوه بر آن تعدادی از کارگران نیز در دادگاه ناعادلانه محاکمه و به اعدام محکوم شدند، گرامیداشت سالگرد این روز توسط کارگران در سراسر جهان موجب شد تا در نهایت در سال 1889 کنگره بین¬المللی کارگران در پاریس، روز اول ماه مه را به عنوان روز جهانی کارگر اعلام نماید.
علی رغم وجود اسناد بین المللی مختلف همچون مقاوله نامه سازمان بین المللی کار، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی (مواد 6، 7 و 8) و اعلامیه جهانی حقوق بشر (مواد 23 و 24)، کارگران به اشکال گوناگون مورد هجمه، کشتار و سوء استفاده دولتها و گروههای تروریستی و مافیایی قرار گرفتند، تا آنجا که همواره درصد قابل توجهی از آسیب دیدگان از مناقشات تروریستی و مسلحانه کارگران بوده اند.
در واقع کارگران به دو صورت کور و هدفمند از ترور آسیب می بینند، گستردگی حضور کارگران در بخش¬های مختلف جوامع، میزان آسیب پذیری این قشر را در برابر ترورهای کور مانند بمب گذاری های تروریستی افزایش داده است. گروههای تروریستی با ترور این قشر فعال اجتماع به چرخه تولید و بدنه اقتصادی جامعه ضربه زده و در نتیجه باعث تضعیف و کند شدن رشد اقتصادی جوامع بشری می¬شوند.
ترور چهار هزار نفر از صاحبان مشاغل آزاد توسط گروهک تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) در سالهای اولیه دهه 60 در ایران که 1192 نفر از این تعداد را کارگران تشکیل می¬دهند، و همچنین اقدام گروهک تروریستی داعش در اعدام 13 کارگر مسیحی در مصر در بهمن 1393 و همچنین ربایش 300 کارگر کارخانه تولید سیمان در دمشق و اعدام 175 نفر از آنها در فروردین 1395 ، نمونه های کوچکی از آثار تروریسم بر جامعه کارگری در کشورهای مختلف است، که مستلزم توجه ویژه نهادهای بین¬المللی حمایت از حقوق کارگران و در صدر آنها سازمان بین المللی کار (ILO) می¬باشد.
در این میان نقض حقوق انسانی کارگران تنها به ترور ختم نمی¬شود و می توان از کارگران اسیر در دست گروههای تروریستی از جمله فرقه مجاهدین خلق (منافقین) نیز یاد کرد. در واقع سازمان مجاهدین خلق با سوء استفاده از موضوع کاریابی بسیار از جوانان جویای کار در ایران را به بهانه کار در کشورهای اروپایی فریب داده و آنها را به صورت غیر قانونی به تشکیلات تروریستی خود در عراق منتقل و با ضبط مدارک شناسایی این اشخاص، آنها را به اجبار تحت آموزشهای نظامی و تروریستی و همچنین کارهای اجباری قرار می دهد، در صورتیکه این موضوع از یکسو بر خلاف مفاد مقاوله نامه 29 سازمان بین المللی کار و مصداق بارز نقض حقوق انسانی افراد مبنی بر آزادی در انتخاب نوع و محل کار (ماده 23 اعلامیه جهانی حقوق بشر) می باشد و از سوی دیگر در تعارض با تمامی قوانینی است، که نوع رفتار با کارگران را تعیین نموده و هرگونه فریب در جریان استفاده از کارگران را مصداق جرم برشمرده است. همچنین به این مقوله باید خانواده های این افراد را نیز افزود که در فقدان عزیزان خود متحمل درد و رنج های فراوانی شده و زندگی سختی را سپری می کنند.
از اینرو انجمن دفاع از قربانیان تروریسم و خانه کارگر ایران با محکوم کردن این جنایات، موارد ذیل را از سازمان های بین المللی مسئول درخواست می کنند:
1. سازمان بین المللی کار (ILO)باید موضوع بازگرداندن کارگرانی که فریب گروهک تروریستی مجاهدین خلق (منافقین) را خورده و در ساختار ضد بشری آنها اسیر شده و آزادی¬های اساسی خود را از دست داده اند، را در دستور کار خود قرار داده و زمینه های آزادی این کارگران را فراهم نماید.
2. سازمان بین المللی کار (ILO) به نمایندگی از خانواده های کارگرانی که توسط گروههای تروریستی و به بهانه کار فریب داده شده و در ساختارهای تروریستی گرفتار شده اند، زمنیه ای را فراهم نماید تا کنفدراسیون عالی کارگران ایران و انجمن دفاع از قربانیان تروریسم شکایتی را علیه این گروهها در دادگاههای بین المللی مطرح تا زمینه بروز چنین تخلفاتی برداشته شود.
3. بی شک خانواده های کارگرانی که در جریان حملات تروریستی کشته شده و یا دچار آسیب های جسمی شده اند، شرایط بسیار سختی را تجربه می کنند و نیازمند توجه ویژه ای در قالب حمایتهای بیمه ای، حقوقی و رواندرمانی از سوی نهادهای بین المللی هستند.
